50 rocznica śmierci ks. Piotra Stróżyńskiego

23 sierpnia 2021 roku przypada 50. rocznica śmierci zasłużonego nie tylko dla Wronek ks. Piotra Stróżyńskiego. We wronieckiej farze, gdzie był proboszczem odprawiona została w Jego intencji Msza św. koncelebrowana – przypomniał na swoim Fb Paweł Bugaj

KAPŁAN NIEZŁOMNY
Ks. Piotr Stróżyński
(1907 – 1971)
Proboszcz Parafii pw. Św. Katarzyny we Wronkach
Kapelan więźniów
Dziekan Dekanatu Wronieckiego
Urodził się 29 czerwca 1907 roku w miejscowości Wyskoć (dek. Kościan ), a zmarł 23 sierpnia 1971 roku we Wronkach.

Dzieciństwo

Pierwsze lata życia Piotr Stróżyński spędził w domu rodzinnym w Darnowie. 30 czerwca 1907 roku mały Piotr przyjął chrzest św. z rąk ks. Stanisława Stachowiaka. Sakrament bierzmowania otrzymał 10 października 1925 roku.
Mając 6 lat rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Racocie. Następnie, od 1918 r., uczęszczał do Państwowego Gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim, po czym – w 1921 r. – przeniósł się do gimnazjum w Kościanie. Naukę w gimnazjum zakończył egzaminem maturalnym w dniu 6 czerwca 1925 roku. Tego samego roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Poznaniu. Po pięciu latach studiów i formacji seminaryjnej otrzymał w katedrze poznańskiej z rąk kardynała Augusta Hlonda 14 czerwca 1930 r. święcenia.

Rodzina

Urodził się jako pierwszy z trzynaściorga dzieci Stanisława i Pelagii z domu Kortus. Strożyńscy posiadali niewielkie gospodarstwo, z którego musieli utrzymać liczną rodzinę. Pomimo licznych obowiązków wychowywali dzieci w duchu patriotyzmu i głębokiej religijności. Taka atmosfera domu zaowocowała aż trzema powołaniami do służby Bogu (obok Piotra księdzem został również jego brat Stanisław, a siostra Teresa wstąpiła do zgromadzenia jadwiżanek)

Działalność

Pierwszą, tymczasową placówką wikariuszowską było Wielichowo koło Grodziska Wielkopolskiego. Następnie – po dwóch miesiącach – został przeniesiony na wikariat w Lesznie, gdzie posługiwał do 1932 r. W tym też roku został kapelanem więzienia we Wronkach (pomimo trudnych warunków spełniał go do początku okupacji w 1939 r.).
W pierwszym okresie wojny pozostał we Wronkach i wraz z miejscowym proboszczem, ks. Józefem Jasikiem troszczył się o życie religijne parafii. 20 listopada 1935 roku zdał egzamin wikariuszowski potwierdzony na piśmie z dnia 21 listopada 1935 roku przez biskupa Dymka. Po aresztowaniu proboszcza Jasika w 1941 r. ostatecznie opuścił Wronki i prowadził działalność konspiracyjną w Szamotułach i Poznaniu.
Ukrywał się pod przybranym nazwiskiem w Poznaniu, co pozwoliło mu przetrwać wojnę.
W 1945 roku powrócił do Wronek jako administrator (13 lutego 1945 roku), a później jako proboszcz. Pierwszą Mszę Św. odprawił w klasztorze. Podczas kazań nawoływał ludzi do patriotyzmu. Znane są sytuacje, kiedy ks. Stróżyński przybywał do konającego więźnia z wiatykiem, a tymczasem celowo był zatrzymywany przed bramą więzienia, żeby ostatecznie po długim wyczekiwaniu dowiedzieć się, że więzień zmarł (nierzadko był przy tym upokarzany przez strażników). W latach 1940-1957 potajemnie przekazywał osadzonym kapłanom hostie i wino mszalne, by mogli w ukryciu sprawować Eucharystię.
Nie można również zapomnieć o częstych przypadkach zgonów więźniów, którzy byli chowani na cmentarzu parafialnym. Ks. P. Stróżyński, będąc świadkiem powtarzających się sytuacji tego rodzaju i osobiście się narażając, żądał od kierownictwa Zakładu Karnego szczegółów dotyczących ofiar. W przeciwnym razie nie godził się na pochówek na cmentarzu parafialnym.
W ten sposób powstała nieoceniona dokumentacja represji więźniów, która niestety zaginęła i do dziś nie została odnaleziona. Jednakże dzięki starannie prowadzonym księgom zgonów udało się zidentyfikować blisko 260 osadzonych zmarłych w Zakładzie Karnym we Wronkach. Proboszcz dokładał również wielu starań, by więźniowie byli chowani z należytym szacunkiem. W przeciwieństwie do zarządu więzienia, w miarę możliwości dbał, by o śmierci i pogrzebie poinformować rodzinę skazanego.
Przez pierwsze 3 lata samodzielnej posługi kapłańskiej pomagali mu franciszkanie. Pierwszym wikarym został ksiądz Brodziak, który przejął część obowiązków duszpasterskich proboszcza. Po okupacji odbudowano krzyże i figury, które zostały poświęcone i umiejscowione w: Rzecinie, Popowie, Obelzankach, Jasionnie, Samołężu i Nowej Wsi. Stanowiły one charakter patriotyczny dla wsi i komitetu organizacyjnego ceremonii religijnych.
Z inicjatywy ks. Stróżyńskiego została ufundowana figura Najświętszej Maryi Panny na Placu Wolności. Poświęcenie figury nastąpiło w uroczystość Chrystusa Króla 26 października 1947 roku. Po poświęceniu nastąpił Akt Ofiarowania Maryi parafii wronieckiej. Po zostaniu dziekanem przez 25 lat miał problem z nowym naczelnikiem więzienia Boguwolą. Pomimo trudności stworzył chór kościelny pod przewodnictwem organisty Czesława Zofki i Towarzystwo Przyjaciół Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, który był podzielony na dwie części: miejską pod przewodnictwem L. Grupińskiego i wiejską pod przewodnictwem Wanarskiego. Została powołana Rada Parafialna służąca pomocą przy rozwiązywaniu różnych problemów parafii, w składzie: pp. Gromadziński, Kremer, Jęchorek, Wanarski ,która współpracowała do 1971 roku, tj. do śmierci księdza proboszcza. Rozumiejąc problemy swoich parafian pomagał im jak mógł np. nie pobierał opłaty za pogrzeb, tłumacząc się samarytańskim obowiązkiem.
W roku 1947 roku powołano komitet organizacyjny obchodów święta 1 Maja. Kiedy w czasie obchodów pochód zmierzał w kierunku kościoła(jak było w tradycji) naczelnik więzienia Boguwola zakazał orkiestrze znajdującej się koło więzienia wejść do kościoła. Był to ostatni pochód pierwszomajowy do kościoła. 29 czerwca 1955 roku ksiądz Piotr Stróżyński obchodził swoje 25-lecie święceń kapłańskich. Po roku 1956 odbywały się wybory, ks. Piotr postanowił, że sam nie zagłosuje, ale użyczy własnego samochodu z kierowcą, żeby zawoził do lokalu wyborczego starszych ludzi. Ten argument poprawił jego relacje z władzą. Relacje miał dobre, ponieważ Boguwoli już nie było, a jego następcy byli bardziej życzliwi. 25.8.1966 roku ks. Piotr Stróżyński otrzymał nominację na Dziekana dekanatu wronieckiego z rąk Arcybiskupa Metropolity Antoniego Baraniaka.
Ksiądz Piotr Stróżyński zmarł 23 sierpnia 1971 roku o godz. 12.30, w wieku 64 lat. Pogrzeb odbył się 26 sierpnia. Ksiądz dziekan został pochowany na cmentarzu parafialnym. Uroczystości pogrzebowe zgromadziły tłumy wiernych pragnących pożegnać wielkiego człowieka i kapłana.

Zasługi

Uhonorowany pośmiertnie w dniu 30 grudnia 1992 roku odznaczeniem „Za zasługi dla Miasta i Gminy Wronki‘’ oraz 1 sierpnia 2013 r. odznaczony złotą odznaką „Za zasługi w pracy penitencjarnej”. 3 maja 1995 roku odsłonięto tablicę ku czci ks. Stróżyńskiego wmurowaną na północnej ścianie kościoła św. Katarzyny we Wronkach.

Znaczenie

Ks. Piotr Stróżyński zapisał się w pamięci parafian, jako wielki kapłan i patriota, dla którego Bóg, Kościół i Ojczyzna stanowiły najwyższe ideały. W imię tych wartości gotów był narażać swoje dobre imię, a nawet życie. Wsławił się heroiczną posługą kapelana więzienia we Wronkach(w pierwszych miesiącach powojennych zabiegał, aby osadzonym w Zakładzie Karnym zapewnić opiekę duszpasterską, a szczególnie regularną Mszę św.). Ze wszech miar zasłużył na wdzięczną pamięć wronczan.

Źródła:

Archiwum Parafii pw. Św. Katarzyny we Wronkach
Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu
Wspomnienia p. Ewy Dojas
P. Nowak ” Ksiądz proboszcz Piotr Stróżyński (1907-1971)”
Wronieckie Sprawy 1993 r.
Wronieckie Sprawy 1995 r.

źródło; Fb Paweł Bugaj

O rocznicy pamiętali młodzi ludzie ze Wspólnoty Młodych Owczarnia,
którzy spotkali się na cmentarzu przy grobie ks. Piotra Stróżyńskiego

Michał Zieliński - do sejmiku PiS Oferty Pracy Wronki

źródło: Fb Wspólnota Młodych OWCZARNIA
z ks. Szymonem (stary pasterz)
i ks. Krzysztofem (nowy pasterz)

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *