Napisali do mnie harcerze – wędrownicy – realizujący Znak Służby Dziecku. Chcieli zapoznać mieszkańców powiatu z tym, co robią, przede wszystkim dla dzieci, ale również dla siebie. Dziś, w dobie wszechobecnych komórek i komputerów miło słyszeć, że są młodzi ludzie, którzy w wolnym czasie zamiast wirtualnie się zabawiać, pracują „na żywo” z dziećmi. Jestem harcerką, rozumiem ich i gratuluję :)

Czuwaj!

Jesteśmy wędrownikami (harcerzami w wieku od 16 roku życia) z powiatu szamotulskiego.  Na co dzień każdy z nas pełni funkcje w drużynach i gromadzie, ale każdy z nas działa również w swojej grupie metodycznej jaką jest wędrownictwo.

Postanowiliśmy dokonać wyczynu jakim jest realizacja Znaku Służby Dziecku,  który, jak uważamy, jest odpowiedzią na potrzeby naszego środowiska, a także sposobem na dopełnienie naszej pracy w metodykach (harcerskiej i zuchowej) i świetnym pretekstem do nauki empatii, współpracy i pomocy innym.

Aby lepiej wyjaśnij wszystkim na czym to polega opowiemy najpierw czym są Znaki Służb.

Znaki służb przygotowują do świadomego podjęcia stałej służby i uczą pracy w zespole. Przez zdobywanie znaków służb wędrownik poznaje dziedziny, w których ma możliwość pełnić służbę na rzecz organizacji społeczeństwa.

Cele, które założyliśmy przed rozpoczęciem realizacji zostały przez nas osiągnięte.

Udało nam się wspomóc instytucję jaką jest Dom Dziecka poprzez organizację dla niej różnych zajęć  (gra terenowa po Szamotułach, warsztaty historyczne, pierwsza pomoc i kreatywno-harcerskie formy pracy).
Oczywiście nasza współpraca nie kończy się wraz z zamknięciem znaku. Planujemy już kolejne przedsięwzięcia, takie jak gra terenowa na wiosnę i zajęcia muzyczne.
Zaangażowaliśmy społeczeństwo w pomoc innym i sami daliśmy w tym pomaganiu coś od siebie poprzez udział w WOŚP.
Zapoznaliśmy naszych podopiecznych z ich prawami i obowiązkami poprzez zbiórki w środowiskach, a także sami dzięki temu mogliśmy zagłębić się w ten bardzo ważny temat pracując metodą harcerską.

Co najważniejsze stworzyliśmy zespół.

Wszyscy razem zrealizowaliśmy służbę odpowiadającą nie tylko na potrzeby społeczeństwa, ale również wymagającą od nas zaangażowania i pracy nad sobą oraz samodyscypliny. Dzieci, które były odbiorcą naszych działań, zareagowały fantastycznie na przekazane im przez nas treści i proponowane aktywności, a  szczególnie zafascynowani znakiem okazali się ludzie, obok których realizacja tego znaku się odbywała, jak pracownicy miejsc odwiedzonych podczas gry, siostry prowadzące Dom Dziecka, czy po prostu nasi przyjaciele i rodzina.

Dziękujemy! Czuwaj!

 Hufcowy Patrol wędrowników z Szamotuł Ad Astra