Czasami pyta mnie ktoś spoza Wronek dlaczego na mieszkańców Chojna mówi się „poprzeczni chojanie”. Przeglądając archiwum znalazłam taki oto tekst, wyjaśniający dlaczego mówimy o „poprzecznych chojanach”. Niestety, nie znam autora publikacji

Jak to chojany z drobkum na poprzyk przez bór śli

Pewnego razu kasztelan Kwilecki z Dobrojewa udał się do Chojna – wsi należącej do jego dóbr. Podczas tej wizytacji chojanie zwrócili się do niego z prośbą, aby zezwolił im zrobić dróżkę przez bór na Małe Błota, w kierunku Krzu. Rosły tam stare potężne drzewa, a w nich znajdowały się dziuple – barcie pszczele. Mówili, że nie mogą do nich dotrzeć z drabiną przez zarośla, bo bór jest duży, a krzaki gęste, stąd też i miodu do dworu nie noszą.

Pan wiele nie myśląc zezwolił swym poddanym zrobić ścieżkę na szerokość drabiny, a ścięte drzewa wykorzystać. Chojanie zaraz po wyjeździe pana naradzili się i chyżo zabrali do pracy. Ścięli najdłuższe żerdzie i zrobili z nich drabinę długą na 30 metrów. Jednak po naradzie postanowili ją nie wzdłuż, a w poprzek nieść. Wyrąbali pas drzew na długość drabiny od wsi aż pod górę na Małe Błota, tam im drabina pękła. Nie zdążyli zrobić nowej, bo pan przyjechał. Dziedzic sknera, gdy zobaczył takie spustoszenie strasznie się zdenerwował, ale co miął począć – chojanie go po prostu po swojemu „poprzecznie” (z korzyścią dla siebie) zrozumieli.

Od tego czasu utarło się powiedzenie „poprzeczni chojanie”, czyli tacy, którzy wszystko robią na opak: „konia do wozu wprowadzają na poprzyczke, orają ziymię na poprzyczke, baba z lasu niesie chrust tyż na poprzyczke, kapelusz na głowie, pasek, szelki, wszystko nawet żegnają się na poprzyczkę.

W miejscu, gdzie „drobka chojanom pynkła” do 1923 roku na środku drogi rosły dwie stare sosny. W 1996 roku, na pamiątkę tego symbolicznego wydarzenia ustawiono potężny granit skandynawski przyniesiony przez lodowiec do Chojna.