Mimo uznania dla Pani konsekwencji w tropieniu i ukazywaniu kolesiostwa, niegospodarności, niekompetencji etc. u osób publicznych, proszę nie monopolizować tego typu działań.
Jest jeszcze kilka innych osób, które także próbują skruszyć ten beton zbudowany z megalomanii i bezczelności. Faktem jednak pozostaje, że liczba tych osób jest chyba zbyt skromna.
Życie w małym miasteczku, oprócz wielu uroków, sprawia, że nawet najsłuszniejsze idee nie mogą się czasem przebić przez gęstą sieć zależności: zawodowych, towarzyskich, finansowych, rodzinnych. Słabo działa prawo do wyrażania własnej opinii, pluralizm jest pojęciem nieznanym, a uzasadniona krytyka natychmiast przepoczwarzana jest w krytykanctwo.
W tym ostatnim celują oczywiście decydenci. Jako nieopierzona demokracja jeszcze nie potrafimy po prostu wykorzystać praw obywatelskich. Większość społeczeństwa nie rozumie także, że discopolowe harce nie są istotą zarządzania, tylko prymitywnym PR-em.
Nie wydaje mi się więc, żeby udało się w naszej małej społeczności uruchomić siłę mogącą skutecznie przeciwstawić się draństwu. Psy będą szczekać, a karawana dojedzie sobie do wyborów. Jedyną szansą, aby skrócić czas oczekiwania na normalność jest, jak sądzę, ścisła współpraca z przywoływanymi już w Pani portalu instytucjami trzyliterowymi. Kilka spraw wymaga przecież wyjaśnienia.
Na koniec jednak optymistycznie. Bez względu na wszystko, my wytrzymamy. Czy po utracie stołków wytrzymają oni, śmiem wątpić.
Pani Redaktor i innym odważnym życzę wytrwałości, a pozostałym – cierpliwości.