Pani Marianna była miłą i zarazem skromną kobietą. Szkoda, że nie zdecydowała się na filmowe wspomnienie swoich przeżyć z czasu II wojny światowej. Zawsze brakowało mi Jej w pierwszym szeregu (z wojskowymi) podczas rocznic 1 września czy 8 maja, pod pomnikiem na Rynku. Chociaż przychodziła, stawała z boku i wtopiona w publiczność uczestniczyła w uroczystościach. Cieszę się, że w ubiegłym roku udało mi się skutecznie zaprosić Panią Mariannę do udziału w delegacji Towarzystwa Miłośników Ziemi Wronieckiej składającej kwiaty pod pomnikiem „Ku chwale Poległych za wolność Ojczyzny”, w 83. rocznicę wybuchu II wojny światowej. Cześć Jej pamięci! Wieczny odpoczynek racz dać jej Panie… Rodzinie składam wyrazy współczucia.