Szkoła Podstawowa nr 1 we Wronkach obchodziła 1 czerwca podwójną rocznicę: 130-lecie istnienia i 35-lecie nadania imienia Janusza Korczaka.

Wspomnienia ze Szkoły Podstawowej nr 1 im. Janusza Korczaka we Wronkach:

Pozwolę sobie zmienić trochę nazwę tej szkoły –„Moja ukochana staruszka”. Do niej bowiem uczęszczali już mój dziadek -Stanisław Sokołowski, mój tata – Wojciech Sokołowski, a później ja . Po latach naukę w tej szkole kontynuowała moja córka –Alicja Jałocha oraz jej synowie (moi wnukowie). Dziś mimo upływu wielu lat, przesuwają się przed oczyma wizerunki „jak żywe” wszystkich uczących mnie nauczycieli, którzy poszerzali horyzonty mej wiedzy, za co im bardzo dziękuję. Dyrektorem był wówczas śp. Ludwik Koch a pierwszą wychowawczynią Pani Felicja Koch. Szkoła, to nie tylko nauczyciele, uczniowie, lecz cały personel dbający o nią. Muszę tutaj wspomnieć o długoletnich woźnych w tej szkole a byli nimi Państwo Staszek. Patrząc już dziś z perspektywy upływu lat zdaje sobie sprawę jak ciężka to była praca (napalenie w piecach w każdej klasie , oliwienie podłóg w klasach i na korytarzach itp.),dziś podziwiam ich za trud jaki włożyli w działalność tej szkoły.

„Niezbadane są losy ludzkie, cóż możemy o nich wiedzieć”. Nie spodziewałam się ,że po latach wrócę ponownie do niej już nie jako uczennica, lecz nauczyciel. Pracę w tej szkole podjęłam 1970 roku (gdy dyrektorem był nadal Ludwik Koch ) a zakończyłam w 2006 roku – przepracowałam w tej szkole 36 lat. Tak jak każda praca była dla mnie czymś nowym, niewiadomym, byłam więc pełna obaw. Dobrze, że trafiłam do „mojej staruszki”, gdzie uczyli jeszcze wtedy moi ukochani nauczyciele, którzy stworzyli serdeczną atmosferę, służyli pomocą i radą – zawsze mogłam na nich liczyć, za to im składam podziękowania. Przez wiele lat mojej pracy przewijali się różni dyrektorzy, lecz wieloletnią Panią Dyrektor była Bożena Chruściel, z którą przeżywaliśmy wiele wspólnych, trudnych i pięknych chwil (zawsze potrafiła docenić pracę szarego nauczyciela).

Rozwój naszej szkoły nabrał tempa: rozbudowa (w tym powstaje sala gimnastyczna) ,rusza praca nad patronem naszej szkoły, którym do dziś jest Janusz Korczak, później uroczyste obchody 100-lecia istnienia szkoły ( na które zaproszono najstarszych żyjących absolwentów ,jakaż to była dla nich radość, gdy po wielu latach mogli usiąść w swojej szkolnej ławce). Jak mówi stare polskie przysłowie –”Zgoda buduje a niezgoda rujnuje”.

Nasze grono pedagogiczne było zawsze bardzo zgrane, ta wspólna praca zespołowa pomagała nam osiągać sukcesy w różnych konkursach przedmiotowych na szczeblach rejonu, województwa (polonistycznym, matematycznym, biologicznym, chemicznym, ekologicznym PCK, historycznym). Dzięki współpracy organizowaliśmy różne uroczystości szkolne, nie tylko na terenie szkoły, wychodziliśmy z inicjatywami konkursów międzyszkolnych a także imprezami propagującymi problematykę z zakresu ochrony środowiska przyrodniczego dla społeczeństwa naszego miasta (był to między innymi czas wybuchu elektrowni w Czarnobylu). Zapewne zapisały się w pamięci sławetne „Dni Ziemi” – były to barwne korowody z hasłami ekologicznymi ulicami naszego miasta. Nasi uczniowie byli wówczas bardzo chętni do pracy, aktywnie i z ochotą podejmowali się wykonywania powierzonych im zadań. Dziękuję im za to, bo przecież bez nich nie byłoby naszej szkoły, nie zdołalibyśmy tyle osiągnąć (postaram się ich przypomnieć w kolejnych wspomnieniach).

Dziś po latach edukację w tej szkole kontynuują koleżanki i koledzy, z którymi jeszcze miałam możność pracować oraz wielu nowych nauczycieli gotowych do podejmowania nowatorskich rozwiązań w szybko zmieniającym się świecie. Całemu Gronu Pedagogicznemu wraz z Dyrektorem Szkoły życzę wielu sukcesów na niwie oświatowej, wytrwałości, cierpliwości, aby ich ukochani uczniowie mogli po latach z dumą powiedzieć: „Jesteśmy absolwentami Szkoły Podstawowej nr 1 im. Janusza Korczaka we Wronkach”.

 

                                                                                                    Róża Hanysz