Refleksje powyborcze
Wybory samorządowe za nami. Zabrakło 4 mandatów, by można w stu procentach rzec, że we Wronkach rządzi jedyny słuszny komitet. Teraz mogę to stwierdzić tylko w 73%.
Analizą wyborów jednak zajmę się później, ponieważ podczas pisania tego tekstu (a jest już późny wtorkowy wieczór) PKW nadal nie przedstawiła oficjalnych wyników. Nie znam więc nawet swojego wyniku do Sejmiku Wojewódzkiego. Na dzisiaj jednak mogę stwierdzić jedno: demokracja to nie ustrój ani dla Polski, ani dla Polaków.
Organizacja tych wyborów pozostawiła wiele do życzenia pod każdym względem. W ogólnopolskich mediach można znaleźć wiele absurdów podczas głosowania, które w normalnym państwie unieważniłyby wybory. We Wronkach również było trochę amatorki. Chciałbym się odnieść do tego, co widziałem 16 listopada w naszym mieście:
- W niektórych komisjach zabrakło miejsca do wrzucania kart. Urny były montowane na szybko, bo ludzie nie mieli gdzie już wciskać głosów. Wybory samorządowe zawsze cieszyły się największą frekwencją, łatwo było przewidzieć, że jedna urna nie pomieści ok. 1.000 egzemplarzy kart.
- W jednym z lokali wyborczych znajomy otrzymał nie tą kartę do głosowania. Jednak przyszedł świadomie zagłosować, a nie skreślić totolotka. Grzecznie poinformował komisję o tym, że jego ulica wybiera innego radnego. Kartę wymieniono. Szczęście, że trafiło na niego, a nie na mnie, bo ja po takim czymś od razu włączyłbym w telefonie nagrywanie w celach dowodowych. Nasuwa się jednak pytanie – czy nie było takich przypadków, w których mieszkaniec nie zareagował na inną kartę?
- Miałem wrażenie, że tajność tych wyborów jest nijaka. Nie ukrywajmy: boksy nie dawały żadnej prywatności. Każdy, kto ma dobry wzrok, bez żadnego wysiłku mógł zobaczyć jak głosuje cały rządek.
- Były to na pewno ciężkie wybory dla osób starszych. Niektóre lokale nie posiadały krzeseł, a jedynie same stoły. Osoba młoda taka jak ja bez problemu schyli się nad stołem i zakreśli co trzeba, jednak dla osób starszych jest to duży problem. Tak ciężko było zorganizować kilka krzeseł? Mało ich było w szkołach?
- Najpierw musimy nauczyć obywateli jak głosować, a później robić kampanię profrekwencyjną. Dochodzą do mnie słuchy, że około 20% głosów do rady powiatu i sejmiku wojewódzkiego może być nieważnych z powodu źle wypełnionej karty. Działo się tak, ponieważ mieszkańcy zamiast postawić jeden krzyżyk na wybranym kandydacie, zaznaczali po jednym kandydacie z listy na każdej stronie, co unieważniało głos.
- Wiele osób potraktowało te wybory jak niedzielne skreślanie Totolotka. Kiedy wchodząc do lokalu, widziałem ludzi przeglądających kilkanaście minut karty do rad powiatu i sejmiku (i niekiedy kreśląc wszędzie po jednym kandydacie na każdej liście…), szukających sobie kandydata – dopiero wtedy poczułem, że Polacy jako naród nie dorośli do demokracji. Wybieranie na chybił-trafił osoby, która ma reprezentować region przez najbliższe 4 lata, nie znając jego programu jest jednoznaczne z tym, że każdy może zostać Nikosiem Dyzmą polskiej sceny samorządowej w demokratyczny sposób.
Wybory miały też oczywiście swoje plusy. Dochodziły do mnie cały dzień wiadomości i telefony w stylu „masz ode mnie głos” – co mnie bardzo cieszyło. Dziękuję wszystkim, którzy oddali głos, bądź myśleli, że oddali go prawidłowo. Prawdopodobnie otrzymałem więcej głosów ważnych niż nieważnych – na 14 stronicowej karcie do głosowania, by głos był ważny, trzeba było zaznaczyć tylko jeden krzyżyk w całej książeczce. Niestety większość osób, z którymi rozmawiałem – bez względu na wiek, płeć czy wykształcenie – zaznaczała po jednym krzyżyku na każdej stronie. Takie głosy były uznawane za nieważne.Dziękuję Wam, że wybraliście się na wybory z myślą, by stawiać na młodych, a nie ciągle ten sam beton polityczny, który rządzi od lat. Kto był i oddał na mnie swój głos, dowiedział się, jakie mam drugie imię!
Dziękuję wszystkim za głosy.
Waldemar Andrzejewski
