TMZW na Dniach Wielkopolski 2017 w Poznaniu

1 grudnia 2017 (piątek) delegacja TMZW, z prezesem Pawłem Bugajem, uczestniczyła w obchodach Dni Wielkopolski, które zorganizowane zostały przez Wielkopolskie Towarzystwo Kulturalne pod patronatem honorowym Marszałka Województwa Wielkopolskiego

Michał Zieliński - do sejmiku PiS Oferty Pracy Wronki

W godzinach porannych przed kinem „Apollo” w Poznaniu, pod tablicą pamiątkową Polskiego Sejmu Dzielnicowego – w 99. rocznicę obrad pierwszego po latach niewoli polskiego Sejmu – złożono kwiaty.

Później w sali posiedzeń Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk odbyła się Konferencja – Sejmik Regionalistów pt.: „Wielkopolskie drogi ku niepodległości XIX i XX wieku z perspektywy „Małych Ojczyzn” oraz panel dyskusyjny.

Po nim ogłoszono Nominacje oraz wręczono Nagrodę Główną Wielkopolskiego Towarzystwa Kulturalnego za rok 2017. W tym roku odebrał ją Dariusz Matysiak z Tarnowa Podgórnego – ekonomista i informatyk, pisarz i reżyser. Pasjonat dawnych dziejów, w tym rodzinnego Koła. Zgłoszony przez Stowarzyszenie Przyjaciół Miasta Koła n/Wartą.

Wśród dziewięciu nominowanych znalazł się członek TMZW – Andrzej Kruszona.

Nagroda Główna WTK jest przyznawana od prawie pięćdziesięciu lat. Promuje osoby oraz instytucje zasłużone dla kultury Wielkopolski, które przyczyniają się do rozwijania świadomości i aktywności regionalnej w nawiązaniu do dziedzictwa i współczesnej kultury Wielkopolski. Wyróżnienie jest przyznawane raz w roku i ma charakter honorowy. Laureat otrzymuje statuetkę Wielkopolski Pegaz proj. prof. Józefa Stasińskiego, natomiast nominowani – dyplomy pamiątkowe.

Uroczystość ubogaciła miniatura pt.: „Sejm dzielnicowy w oczach współczesnych” – przygotowana przez Artystyczny Salonik VIII LO w Poznaniu pod kierunkiem Anety Cierechowicz oraz Alicji Zimmer.

Kim jest Nominowany Andrzej Kruszona?

Andrzej Kruszona, chociaż na co dzień mieszka w Szamotułach, od kilku lat jest aktywnym członkiem Towarzystwa Miłośników Ziemi Wronieckiej i dumą naszego stowarzyszenia, dlatego Zarząd TMZW wytypował go do nagrody Wielkopolskiego Towarzystwa Kulturalnego (WTK).

Urodził się 23.11.1946 w Szamotułach. Z zawodu jest artystą plastykiem – witrażystą, ale jego drugą pasją jest muzyka.

Wytwory Jego pracy zawodowej – rzemieślnika witrażysty – tworzone z olbrzymim zaangażowaniem i pasją są trwałym dziedzictwem kulturalnym na terenie całej Polski, a także i poza granicami kraju. Za kilka miesięcy będzie obchodził Złoty Jubileusz 50-lecia pracy zawodowej. W roku 1968 założył własną firmę – pracownię witraży. Naukę zawodu rozpoczął u przedwojennego mistrza witraży Józefa Elsnera, od którego otrzymał pierwsze szlify i wiedzę zawodową w latach 1962-67.

Od 1967 roku współpracował, z artystą plastykiem Marianem Schwartzem z Obrzycka, którego bardzo cenił. Jako adept sztuki witrażowej chłonął do niego wiedzę z zakresu historii sztuki sakralnej, gdyż sam poza pasją i ogromnym zapałem przygotowania w tym zakresie nie miał. Cenił go za stawianie wysokich wymagań, a z czasem wzajemnie się inspirowali w tej dziedzinie. Wg projektów Mariana Schwartza, Andrzej Kruszona, wykonał ponad 100 udokumentowanych monumentalnych witraży sakralnych. Śmierć artysty M. Schwartza w 2001 przerwała wspaniałą współpracę.

Z biegiem lat A. Kruszona sam zaczął projektować witraże i je realizować. W 1968 roku założył pierwszą w Szamotułach Pracownię Witraży. W wielu obiektach wykonał renowacje, konserwacje i rekonstrukcje witraży zabytkowych w oparciu o niewielkie fragmenty, ratując ich piękno dla kolejnych pokoleń. Na przestrzeni kilkudziesięcioletniej działalności zrealizował prace dla ponad 250 kościołów na terenie całej Polski. Największe i najciekawsze prace zdobią wnętrza kościołów min. w Wałczu, Połczynie Zdroju, Świdwinie, Pieniężnie, Mirsku k/Świeradowa Zdroju, Ornecie, Ślesinie k/Nakła, Dziwnowie, Golczewie/Nowogardu, Wtelnie/Bydgoszczy, Krzyżu Wlkp., Jastrowiu, Inowrocławiu, Mątwach, Zielonej Górze, Gozdowie k/Wrześni, Ustce, Santok k/ Gorzowa Wlkp, Choszcznie.

W kościele pw. św. Mikołaja w Wałczu wykonał dwa witraże wg projektu artystki plastyka Heleny Bożyk z Krakowa oraz 20 witraży wg projektów artysty M. Schwartza z Obrzycka. Są to dzieła niezwykłe, porywająco piękne o czym świadczy podziękowanie proboszcza „z wyrazami wielkiej wdzięczności”.

W niektórych kościołach witraże tworzył nawet przez sześć lat. Pracę rozpoczyna od poznania świątyni, w której mają być zamontowane jego dzieła. Poznaje przestrzeń kościoła, aby kolor kompozycji uzupełniał się z jego wnętrzem. Ikonografia i symbolika chrześcijańska przedstawiona na witrażu musi współgrać z dziełem architektury i sztuki kościoła oraz oczekiwaniami zleceniodawcy. Później artysta wykonuje szkic w ołówku na kartce, po czym przenosi je na kartony realizacyjne, z których powstaną szablony.

Kolejny etap związany jest z obróbką szkła. Witrażysta wycina kolorowe szkło na podstawie szablonów. Później maluje je farbami, nakłada patynę i wypala w piecu od 600-700 stopni Celsjusza. Podczas wypalania szkło osiąga galaretowatą konsystencję. Wtedy farba w specyficzny sposób zatapia się w szklanych kawałkach. Po wypaleniu witrażysta z wielu małych części składa swoje dzieło w jedną imponującą całość. Kawałki kolorowego szkła łączy specjalnym profilem z ołowiu. Powstaje całość, często o potężnych rozmiarach, która nadaje materialny sens wizji artysty.

Od wielu lat zrzeszony jest w Związku Rzemiosł Artystycznych przy Izbie rzemieślniczej w Poznaniu. Wielokrotnie stawał w obronie likwidowanych dzieł sztuki witrażowniczej, które dla niego były klejnotami i perłami świątyni – tak było w Kolegiacie szamotulskiej.

Swoje prace prezentował na wielu wystawach min. w Niemczech w ramach współpracy miedzy Izbami Rzemieślniczymi w Galerii Rzemiosła Izby z Kassel (1992) i Rennes – w stolicy Bretanii; we Francji wystawiał swoje prace na przestrzeni 12 lat w Brignoles- w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże (Francja), efektem czego było podpisanie umowy partnerskiej z Szamotułami, prace jego gościły także w Holandii i Hiszpanii. Wystawiał je także w Muzeum Zamek Górków w Szamotułach (2008) i ponownie zaprezentuje swoje wytwory w małych formatach w styczniu 2018 roku .

Kol. Andrzej Kruszona, jest także muzykiem. Uczył się u Antoniego Fąki i Mieczysława Wiśniewskiego (ówczesnego kapelmistrza Reprezentacyjnej Orkiestry Wojsk Lotniczych w Poznaniu). Przez 12 lat grał na klarnecie w Zespole Folklorystycznym Szamotuły (1989-2002) prowadzonym przez Janinę Foltyn. Wraz z zespołem brał udział w licznych przeglądach i festiwalach folklorystycznych. Gościli m. in. w Niemczech, Francji, Portugalii, we Włoszech, na Bałkanach i w krajach skandynawskich a także w Turcji, Grecji i Brazylii. W tym czasie zespół wyróżniony został Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki (1985) i Nagrodą im. Oskara Kolberga (1985).

Obecnie, tworząc nadal piękne witraże, gra we Wronieckiej Orkiestrze Dętej na klarnecie i tubie basowej oraz w okazjonalnym zespole muzycznym Towarzystwa Miłośników Ziemi Wronieckiej.

Cieszymy się, że Kol. Andrzej Kruszona ma duży wkład w dziedzictwo kultury. Jego artystyczne dzieła sakralne przetrwają przez kolejne pokolenia i mają znaczenie dla tożsamości naszej Ojczyzny. Jego pasja muzyczna to wkład w kultywowanie tradycji, piękna i wspólnoty regionu.

Gratulujemy Kol. Andrzejowi Kruszonie zaszczytu wyróżnienia przez Kapitułę Wielkopolskiego Towarzystwa Kulturalnego.

Opracowała: Krystyna Tomczak

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *