O tym, że nasza redakcyjna ławeczka żyje właściwie swoim życiem, to zapewne wielu z Państwa już wie. Ukradziona i przywieziona przez patrol policyjną „suką”, wyłapana wraz ze złodziejem na monitorach miejskich, wynoszona pod kładkę, na kładkę i ostatniego sylwestra za kładkę, przestawiana i lekko podłamana, fotografowana przez naszych czujnych Czytelników – to tylko niektóre z akcji w niespełna trzyletnim życiu naszej ławeczki. Pierwszego dnia wiosny przeżyła swą kolejną przygodę, którą postanowiłam Państwu opisać, ku przestrodze dla tych, którzy podnoszą rękę na redakcyjną ławeczkę – już prawie symbol wolności Wronek :)

Kiedy coś dzieje się z naszą ławeczką, sugerujecie mi Państwo, by ją przytwierdzić do muru lub chodnika. Ale nam nie o to chodzi! Ona ma być wolna! Każdy, kto ma ochotę na niej posiedzieć obojętnie kiedy – może to zrobić. Przymykamy nawet oko, gdy ławeczka znika na weekend, byle w poniedziałek rano była na swoim miejscu. Od Rynku do kładki to jedyna ławeczka na ulicy. Latem pojawia się sezonowo inna, przy lodziarni.

Pierwszego dnia wiosny nasza ławeczka ucierpiała. 21 marca po godzinie 22.00 dwóch panów święto wiosny obchodziło tak hucznie, że hej! Ogólnie nie mam nic przeciwko temu, że radość swą okazywali sobie w uściskach (z czego pozostał nam film na kamerze monitoringu), ale nie mogę przejść obojętnie wobec tego, że zaśmiecili nam otoczenie. A już zupełnie wrednym była próba zamordowania naszej ławeczki Wprawdzie wzmocniona została przez Michała już poprzedniej wiosny, ale tym razem „czułości” panów z promilami nie wytrzymała jedna noga…

Bohaterów filmu prosiliśmy o naprawienie szkody. W razie czego, gdyby się okazało, że film im się urwał, zaprosiliśmy na projekcję 20 minut wiosennych czułości.