W latach 1908-11 w USA odbyło się wiele protestów kobiet – żądały one równych praw politycznych i ekonomicznych. Uczestniczkami były głównie pracownice fabryk, w których panował powszechny wyzysk.

Pierwszy Narodowy Dzień Kobiet odbył się tam już w 1909 roku. Trend walki o równouprawnienie rozprzestrzeniał się również w Europie – tu pomysł obchodów zainicjowany został w Kopenhadze. Z czasem, wraz z postępującym wyzwoleniem kobiet, święto to straciło swój „feministyczny” wydźwięk, a stało się po prostu okazją do okazania szacunku płci pięknej.

W czasach PRL-u wiązało się to niezmiennie z goździkami wręczanymi paniom. W szkołach i zakładach pracy obchody święta kobiet były właściwie obowiązkowe. Nie brakło również upominków w postaci rajstop, kawy czy czegoś mocniejszego dla wszystkich przodowniczek pracy. Po upadku komunizmu tradycja pozostała, a przy okazji utraciła swój propagandowy wydźwięk.

Dziś w Dzień Kobiet panie otrzymują najczęściej kwiaty i najserdeczniejsze życzenia od swoich partnerów. W ostatnich latach powrócił też pomysł połączenia obchodów Dnia Kobiet z działaniami feministek – co roku organizowane są tzw. manify, czyli manifestacje mające na celu promowanie równouprawnienia i walkę z dyskryminacją kobiet, zwłaszcza w życiu zawodowym i politycznym.

Międzynarodowy Dzień Kobiet jest obecnie obchodzony w kilkudziesięciu państwach na świecie. Panowie zaś, forsujący Dzień Mężczyzny, pozostają od lat na straconej pozycji.

źródło; www.kalbi.pl